Malapit na ang second anniversary natin. Dalawang buwan bago &rsquo;yon, niyaya mo ako sa isang kilalang restaurant sa Alabang. Ang sabi mo sa akin, &ldquo;Magsuot ka nang maganda, mag-de-date tayo.&rdquo; Sinundo mo ako pagkatapos ng trabaho ko. Ang guwapo mo. Bihira kitang makitang naka-coat. Bagay na bagay sa&rsquo;yo. Parang tayo, bagay ako sa&rsquo;yo at bagay ka rin sa&rsquo;kin. Pagdating sa tuktok, maraming tao. It wasn&rsquo;t the first time na nakapunta ako roon. I remember, maraming beses na rin kitang sinabihan na gusto kong mag-date tayo sa lugar na &rsquo;yon at hindi mo ako binigo. May tumutugtog na banda. Ayos ang music. Ayos ang ambiance. Ilang minuto pa ay dumating na ang in-order nating pagkain. Pinagsaluhan natin ang masarap na pagkain at kuwentong malamang ay hindi naman natin unang beses nasabi o narinig at musikang unang linya pa lang, alam ko na ang kasunod. Stevie Wonder songs ba naman ang tinutugtog. Siyempre, my wonder heart is so happy. Biruin mo &rsquo;yon? Favorite music, favorite food with your favorite person. Nandoon lahat.
Hanggang sa sinabi mo na may kukunin ka lang. Pagbalik mo, dala mo na ang favorite sunflowers ko at hindi ko akalaing ang kasunod nito ay pagluhod mo sa harap ko at ang pagbitiw mo ng tanong na, &ldquo;Will you marry me?&rdquo; May mga binulong ka pa, pero ang narinig ko lang ay ang mga katagang, &ldquo;Ikaw lang ang babaeng gusto kong makasama habambuhay. Will you marry me?&rdquo; Sabay labas ng maliit na box. Dinukot mo ang laman nito &mdash; singsing. Hindi ko na namalayang tumutulo na pala ang mga luha ko dahil sa saya. &ldquo;Oo naman!&rdquo; &rsquo;Yan ang sagot ko at nagyakapan tayo. Tinanong ko pa nga kung nagpaalam ka sa mga magulang ko at umoo ka naman. Isa na siguro &rsquo;yon sa pinakamasayang araw ng buhay ko &mdash; &rsquo;yung alam kong maikakasal ako sa taong mahal na mahal ko.
Maayos naman lahat. May mga bagay tayong hindi napagkakasunduan, pero sinubukan naman nating ayusin. Hanggang sa isang araw, may napansin akong kakaiba. Ayaw kong isiping may mali, pero madalas, hindi ako nakakatulog kaiisip kung anong mali. Hindi ko alam. Wala akong nakikita, pero mayroon akong nararamdaman. Hindi ka na ganoon ka-sweet. Hindi ka na pala-send ng updates. Siguro, normal lang naman &rsquo;yon kako. Baka kasi tumatagal na ang relasyon natin at parte lang ito ng pag-grow ng relasyon natin. Besides, we were too busy in our growing careers. Oo, ipinagtanggol kita sa sarili kong nararamdaman. Baka kako, kalaban ko na naman ang sarili ko. Pagkatiwalaan mo siya nang buong-buo, paalala ko sa sarili ko. Isang buwan pa ang lumipas, hinahatid mo ako pauwi, pero hindi ka na masyadong umiimik. Tinatanong kita kung okay ka lang ba o kung may problema ka ba, o may problema ba tayo, pero kinukunutan mo lang ako ng noo at sasabihing, &ldquo;Wala.&rdquo; Pagod ka lang siguro sa bago mong trabaho, pero &rsquo;yon ba talaga ang totoo?
Sundan ang kuwento ni Jessey a.k.a <a href="https://www.facebook.com/RaqiTerra" target="_blank" rel="noopener">Raqi Terra</a> rito sa Raqi&rsquo;s Secret Files.